ေသစာရွင္စာ
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိဘူး
ဘ၀ကူးလက္မွတ္ေတာ့ ရွိတယ္
ေန႔ကိုစြဲေသၿပီး ေန႔စြဲျဖစ္ခဲ့
ေန႔စြဲေလးတစြဲပါပဲ
သီတင္းက်ြတ္ လျပည့္ညေကာင္းကင္မွာ
မီးပုံးပ်ံေတြျမင္မွ
ဘယ္တုံးကမွ မႈိင္းမ၀ဘူးတဲ့
ကုိယ္ႏွလုံးသားကိုလည္း သတိတရနဲ႔
ပီကာဆိုလႊတ္လိုက္တဲ့ ခ်ဳိးငွက္
ပီကာဆိုလက္ထဲ ျပန္မေရာက္ႏုိင္ခဲ့
တရား...တရားဆုိလား
ဘုရား...ဘုရားဆိုလား
မွ်ၿပီးတၾကရ
ၾကားဖူးတယ္..
္ ၾကားဖူးတယ္
တရားဆုိတာ
မွ်တမႈပဲဆိုလား
ၾကားဖူးတယ္
ငါ့ ေဘာပင္ေလးကိုေတာ့ ေခြးစာမေက်ြးႏုိင္ပါ
ဟဲလုိ.....
၃၁ဘုံခင္ဗ်ား
ရမၼက္ၾကီးလြန္းလို႔
အရင္းအတုိင္း ထုိင္ျမည္းေနတာ။ ။
သစ္ေကာင္းအိမ္
(၂၅၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇)
Tuesday, October 30, 2007
ျဖန္႔ေ၀ျခင္း(၅၆)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
အင္မတန္က်စ္လစ္အားေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲ…
ReplyDeleteသစ္ေကာင္း ေရာ ျပန္လည္တင္ေပးတဲ့ အစ္မေရာ..ေက်းဇူး.