လြမ္းဆြတ္တသျခင္း

အဲဒီ ဇူလိုင္ ၁၉မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သူရဲေကာင္း ပုဂိၢဳလ္မြန္ေတြ က်ဆံုးတယ္။
အဲဒါဟာ... လင္းပေတာ့မယ့္ အနာဂတ္နိမိတ္မိုးေသာက္ၾကယ္ၾကီး လြင့္ေၾကြတာလည္းျဖစ္တယ္။
အဲဒါဟာ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္မယ့္ ထိပ္တန္းႏိုင္ငံတခု ျပိဳလဲသြားတာ..။
အဲဒါဟာ... ဦးဘ၀င္း ဦးေဆာင္မယ့္ ယဥ္ေက်းလိမ္မာတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု ယိုင္လဲတာ...။
အဲဒါဟာ... မန္းဘခိုင္ ဦးေဆာင္မယ့္ ကရင္ဗမာေသြးစည္းေရးကို တြန္းလွဲလိုက္တာ..။
အဲဒါဟာ... မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး စ၀္စံထြန္း ဦးေဆာင္မယ့္ တိုးတက္ထြန္းကားမယ့္ ေတာင္ေပၚေဒသၾကီးကို အက္ေၾကာင္းထင္ေစခဲ့တာ...။
အဲဒါဟာ... ဦးရာဇတ္ ဦးေဆာင္မယ့္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ တတ္သိလိမ္မာေစမယ့္ ပညာေရးစနစ္တခုကို ရိုက္ခ်ိဳး ဖ်က္ဆီးလိုက္တာ...။
အဲဒါဟာ... ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ဦးေဆာင္မယ့္ စာေပ ဂီတအႏုပညာေကာင္းေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ကမၻာ့သမိုင္း၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို တိုးတိမ္ မွိန္ေဖ်ာ့သြား ေစခဲ့တာ..။

အဲဒါဟာ... သခင္ျမ ဦးေဆာင္မယ့္ သိမ္ေမြ႔လိမ္မာျပီး ျပတ္သားထက္ျမက္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေလာက တခု အေခ်မႈန္းခံရတာ...။

အဲဒါဟာ... ဦးအုန္းေမာင္ ဦးေဆာင္မယ့္ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရး လိုလားတဲ့ ဦးေဆာင္သူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အသိုင္း၀ိုင္း တခု အျဖိဳဖ်က္ခံရတာ...။
အဲဒါဟာ ရဲေဘာ္ကိုေထြး ဦးေဆာင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြကို အသက္ေပး ေစာင့္ေရွာက္တတ္တဲ့ စစ္သည္ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစခဲ့တာ..။

အဲဒါဟာ... ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လွပေတာ့မယ့္ အနာဂတ္ကို ပစ္ခ်ခံလိုက္ရတာလည္းျဖစ္တယ္။
အဲဒါဟာ...ခုခ်ိန္ထိေအာင္ ၆၁ႏွစ္တိုင္တိုင္ အရုဏ္ မတက္ႏိုင္ဘဲ ရွိဆဲ...။ ဘယ္ေတာ့ လင္းမလဲ.. ေစာင့္ဆဲ..။

အာဇာနည္ၾကီးမ်ားအား အစဥ္အျမဲ ဦးညႊတ္ အေလးျပဳပါ၏..။